Geleneksel gazetecilik birçok ülkede daha önceden üstlendiği işlevleri kaybediyor. İktidarlar medya üzerinde yeni baskı araçları geliştiriyor, bilginin paylaşımı üzerinde teknoloji şirketlerinin egemenliği artıyor, gazeteciler kendi ürettiği haberlerin toplumun yeniden inşasında oynadığı rolü eskisine göre daha fazla sorgular hale geliyor. Geleneksel gazeteciliğin içinde bulunduğu koşulların yarattığı çelişkiler, hissettikleri kaygı ve güven bunalımı, gazetecilerin geleceğe dair daha fazla soru sormasına neden oluyor.
Bu sorulara olası cevapların tartışıldığı alanların başında ise, internet tabanlı “alternatif/muhalif medya” girişimleri ile “yurttaş gazetecilik” pratikleri geliyor. Türkiye’de 2013 senesinde Gezi ile ivmesini yükselten bu iki habercilik yapma biçimi, ana akımdan ayrılan bazı profesyonel gazeteciler ve yurttaş gazetecilerin çabaları sayesinde, geleneksel gazeteciliğinin tıkanmış damarlarının arasından “yeni bir gazetecilik mümkün mü?“ sorusuna cevaplar üretmeye çalışıyor.
Bu çalışma, Türkiye’deki profesyonel gazetecilerin yurttaş gazetecilik kavramını nasıl anladıkları ve bu kavramın geleceği ile kendi meslekleri arasında ne tür bir ilişki kurduklarını anlamaya odaklanıyor. 6 ilde 306 profesyonel gazeteci ile görüşülerek yapılan bu araştırmanın sadece Türkiye’de değil dünyada da çok tartışılan yurttaş haberciliği pratikleri tartışmalarına somut verilerle katkı sağlamasını ümit ediyoruz.
